Το γρασίδι του Ποσειδώνα, γνωστό και ως γρασίδι του Ποσειδώνα, είναι μοναδικό επειδή φύεται αποκλειστικά στη Μεσόγειο. Οι κάτοικοι της Μεσογείου αποκαλούν με αγάπη το γρασίδι του Ποσειδώνα «πράσινους πνεύμονες» ή «τροπικά δάση» της θάλασσας.

Όπου φυτρώνει η ποσειδωνία, το νερό είναι τιρκουάζ και κρυστάλλινο. Παρέχει επίσης ένα προστατευτικό βιότοπο για πολλά ζώα. Δεν παράγει μόνο οξυγόνο, αλλά χρησιμεύει και ως φυτώριο για πολλά ψάρια, μεταξύ άλλων.

Το μεγαλύτερο και παλαιότερο κοίτασμα βρίσκεται ανάμεσα στις Βαλεαρίδες Νήσους Ίμπιζα και Φορμεντέρα. Το «υποβρύχιο λιβάδι» έχει μήκος 8 χλμ. και ηλικία άνω των 100.000 ετών. Η UNESCO το ανακήρυξε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1999.

Η ρύπανση, η ναυτιλία και η υπερθέρμανση του πλανήτη θέτουν σε κίνδυνο το γρασίδι του Ποσειδώνα. Εάν πεθάνει, το οικοσύστημα θα διαταραχθεί.

Γιατί δεν απομακρύνονται όλα τα φύκια από τις παραλίες;
Το γρασίδι της ποσειδωνίας αφήνεται στην παραλία, όπου τα θραύσματα που έχουν αποβληθεί σχηματίζουν σωρούς. Αυτά τα υπολείμματα μαλακώνουν τα κύματα και διασφαλίζουν ότι η παραλία παραμένει άθικτη.

Τα ξεβρασμένα φύκια εναποτίθενται σκόπιμα στις παραλίες για να σταθεροποιήσουν την άμμο. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν γενική απαγόρευση της απομάκρυνσης Ποσειδωνίας από τις παραλίες της Μεσογείου. Τονίζουν ότι οι εναποθέσεις είναι μια φυσική διαδικασία που συμβάλλει στην προστασία των ακτών και στη βιοποικιλότητα.

Σε παρακαλώ, μην νομίζεις ότι είναι φύκια. Είναι το γρασίδι Ποσειδώνα, που κρατάει την παραλία σου ζωντανή.