Μια αναπτυσσόμενη βιομηχανία

«Το ψάρεμα είναι η ψυχή του έθνους μας, είναι έμφυτο σε εμάς. Από το έδαφος που ζούμε μέχρι τη θάλασσα γύρω μας, παραμένει ουσιαστικό μέρος της ύπαρξής μας. Η αλιεία, η χώρα μας και ο λαός μας είναι ένα και πρέπει να παραμείνουν αχώριστοι. Αυτή είναι μια απάντηση στο μποϊκοτάζ της κυβέρνησης της Σρι Λάνκα κατά της εξαγωγής hikki mas (ινώδη αποξηραμένα ψάρια). Η κυβέρνηση των Μαλδίβων υπό τον Ibrahim Naseer έπρεπε να εισαγάγει έναν νέο τρόπο επεξεργασίας των ψαριών.

Η παραγωγή τόνου στις Μαλδίβες είναι πλέον γνωστή παγκοσμίως. Οι περίπου 55 τόνοι τόνου που εμφιαλώνονται καθημερινά πηγαίνουν κυρίως στην ευρωπαϊκή αγορά. Το 1988, οι εξαγωγές κονσερβοποιημένων ψαριών ήταν 2.740 τόνοι. Υπάρχει άλλο ένα κονσερβοποιείο στα νότια της χώρας. Ωστόσο, η παραγωγή του δεν πλησιάζει ακόμη αυτή του Felivarus. Ο τόνος πρέπει να μεταποιηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα αφού οι ψαράδες τον φέρουν στα εργοστάσια το βράδυ. Το νησί είναι διάσπαρτο με ψυκτικές αποθήκες, εργαστήρια, καντίνες και καταλύματα για τους περίπου 500 εργαζομένους, οπότε τίποτα δεν εμποδίζει την ταχεία επεξεργασία. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ψάρεμα με δίχτυ στις Μαλδίβες, μπορείτε να βρείτε αγνό τόνο σε κουτάκια. Μερικές φορές σε σχέση με την αλιευτική βιομηχανία των Μαλδίβων μιλάμε για κεχριμπάρι (επίσης άμβρα), το οποίο είναι πολύ πολύτιμο και σπάνιο. Το κεχριμπάρι είναι ένα μεταβολικό προϊόν από τα έντερα των σπερματοφαλαινών και, όπως ο μόσχος, χρησιμοποιείται στη βιομηχανία αρωμάτων. Υπάρχουν πλέον συνθετικά υποκατάστατα, αλλά το πρωτότυπο εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλές. Αυτό το μάλλον αντιαισθητικό και δύσοσμο προϊόν μερικές φορές επιπλέει στο νερό ή βρίσκεται στην παραλία. Όποιος βρει ένα κομμάτι θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό: σύμφωνα με φήμες, κάποτε πληρώθηκαν περισσότερα από 1 εκατομμύριο ρουφιά για ένα μπλοκ κεχριμπαριού βάρους 90 κιλών.