Ένα γρήγορο ταξίδι στην ιστορία του νησιού

Η Κύπρος ανατρέχει σε μια ιστορική ιστορία: κατά τη 2η χιλιετία π.Χ. μέρη του νησιού εποικίστηκαν από τους Μυκηναίους. Έφεραν μαζί τους την ελληνική γλώσσα, τον πολιτισμό και τη θρησκεία τους, καθώς και τα ήθη και τα ήθη τους, που σύντομα υιοθετήθηκαν από τον ντόπιο πληθυσμό.

Μετά τον Τρωικό πόλεμο, ήρωες πολέμου όπως ο Τεύκρος, ο Πράξανδρος και ο Αγαπήνορας ίδρυσαν πόλεις και βασίλεια στο νησί. Μέσω αυτών έγινε γνωστή η Κύπρος στον ελληνικό κόσμο της εποχής εκείνης. Πολλές γειτονικές χώρες ενδιαφέρθηκαν για την Κύπρο λόγω των κοιτασμάτων χαλκού, των δασών και της ομορφιάς του νησιού. Ως εκ τούτου, η Κύπρος κατακτήθηκε διαδοχικά από Ασσύριους, Αιγύπτιους και Πέρσες.

322 π.Χ Ο Μέγας Αλέξανδρος απελευθέρωσε το νησί από τους Πέρσες. Οι Κύπριοι βασιλείς τον είχαν βοηθήσει στους πολέμους στη Μέση και Άπω Ανατολή. Μετά το θάνατό του, ο Πτολεμαίος, ένας από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήρθε στο νησί. Το έτος 58 π.Χ. Η Κύπρος έγινε ρωμαϊκή επαρχία.

Οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας επισκέφτηκαν την Κύπρο το 45 μ.Χ. κατά το πρώτο τους ιεραποστολικό ταξίδι. Ο τότε Ρωμαίος κυβερνήτης της Κύπρου, Σέργιος Παύλος, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Η Κύπρος ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που κυβερνήθηκε από χριστιανό κυβερνήτη. Μετά από αυτό, το νησί έγινε βυζαντινή επαρχία και έκτοτε συνδέεται στενά με την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Κατά την 3η Σταυροφορία το 1191, η Κύπρος έπεσε στα χέρια του Richard Lionheart, ο βασιλιάς της Αγγλίας. Τα πούλησε στο τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, το οποίο οδήγησε σε εξέγερση του τοπικού πληθυσμού. Οι Ναΐτες Ιππότες έδωσαν Richard μετά επέστρεψε στο νησί. Στη συνέχεια αναζήτησε νέο αγοραστή και το 1192 η Κύπρος πουλήθηκε στον Guy de Lusignan.

Η γαλλική περίοδος ξεκίνησε με τον Γκυ ντε Λουζινιάν και διήρκεσε μέχρι το 1489, όταν η τελευταία Γαλλίδα βασίλισσα, η Αικατερίνη Κορνάρο, έκανε την Κύπρο Βενετική επαρχία. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, έπρεπε να παραδώσει τα δικαιώματά της στο νησί στη Δημοκρατία της Βενετίας. Η Ενετική περίοδος κράτησε μέχρι το 1571 όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν το νησί. Παρέμεινε υπό Οθωμανική κυριαρχία μέχρι το 1878.

Το 1878, η επεκτατική πολιτική της Τσαρικής Ρωσίας ώθησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία να μισθώσει την Κύπρο στους Άγγλους, οι οποίοι με τη σειρά τους υποσχέθηκαν υποστήριξη στους Οθωμανούς σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης. Το 1925 η Αγγλία κήρυξε την Κύπρο αποικία του στέμματος και η Τουρκία έχασε όλα τα δικαιώματα στο νησί με τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923).

Μετά τον απελευθερωτικό αγώνα που διεξήγαγαν οι Ελληνοκύπριοι από το 1955 έως το 1959, το νησί έγινε ανεξάρτητο το 1960. Με τις Συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου που υπογράφηκαν από την Ελλάδα και την Τουρκία, η Κύπρος έγινε ανεξάρτητη δημοκρατία.

Το νησί είναι ανεξάρτητη δημοκρατία από το 1960, μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Έχει δημοκρατικό σύνταγμα με ιδιαίτερη έμφαση στην προεδρική αρχή. Ο Πρόεδρος, ο οποίος είναι και Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου, εκλέγεται απευθείας από το λαό για πενταετή θητεία. Το ίδιο και η Βουλή, στα χέρια της οποίας βρίσκεται η νομοθεσία.

Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ'. εξελέγη πρώτος Πρόεδρος της Κύπρου. Μετά την ανεξαρτησία, ταραχές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ξέσπασαν για πρώτη φορά το 1963 και διήρκεσαν οκτώ μήνες. Αυτή η εξέγερση προέκυψε από μια συνταγματική αλλαγή που δεν αναγνωρίστηκε από τους Τουρκοκύπριους. Αυτό ώθησε τον ΟΗΕ να στείλει ειρηνευτικές δυνάμεις στην Κύπρο. Το 1974 -μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών εναντίον του Μακαρίου για να παραχωρήσουν το νησί στην Ελλάδα παρά τη θέληση της Ελλάδας- ο Μακάριος χρειάστηκε να διαφύγει στο εξωτερικό για έξι μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, η Τουρκία έστειλε στρατό 40.000 και κατέλαβε το βόρειο τμήμα (το ένα τρίτο) του νησιού. Έκτοτε η Κύπρος είναι διχασμένη παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες επανένωσης.

Μετά από πολλά χρόνια αδιεξόδου στις σχέσεις των δύο πλευρών, οι πρώτες διπλωματικές προσεγγίσεις έγιναν στα τέλη της δεκαετίας του 90. Τον Απρίλιο του 2003, ο τοπικός Πρόεδρος Ραούφ Ντενκτάς άνοιξε απροσδόκητα τα σύνορα, αφού έκτοτε επιτρέπεται στους Ελληνοκύπριους κατοίκους να επισκεφθούν το τουρκοκρατούμενο τμήμα.

Οι τελικές διαπραγματεύσεις στην Ελβετία στα τέλη Μαρτίου 2004 δεν οδήγησαν στην επιθυμητή φιλική λύση. Στόχος των διαπραγματεύσεων ήταν να επιτευχθεί η ένταξη της επανενωμένης Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέρος της ανατολικής επέκτασης της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του βόρειου τμήματος, την 1η Μαΐου 2004 μετά από 30 χρόνια διαίρεσης.

Υπό τις οδηγίες του ΟΗΕ και του Κόφι Ανάν, το σχέδιο λύσης αναθεωρήθηκε πολλές φορές. Οραματίστηκε μια ελβετικού τύπου συνομοσπονδία και των δύο μερών, αλλά με πολλούς περιορισμούς για τους Ελληνοκύπριους.

Θα πρέπει να τους παραχωρηθεί μόνο περιορισμένο δικαίωμα επιστροφής και απόκτησης γης στον τουρκοκρατούμενο βορρά, σε αντίθεση με τις βασικές ελευθερίες της εσωτερικής αγοράς μετά την ένταξη στην ΕΕ. Η κύρια κριτική στο σχέδιο Ανάν ήταν η παραμονή Τούρκων στρατιωτών στο μελλοντικό κοινοτικό έδαφος.

Το σχέδιο απέτυχε σε δημοψήφισμα στις 24 Απριλίου 2004: το ελληνικό τμήμα του νησιού απέρριψε το σχέδιο με μεγάλη πλειοψηφία, μόνο το ένα τέταρτο ψήφισε υπέρ. Από ελληνικής πλευράς είχαν δικαίωμα ψήφου 480.000 ψηφοφόροι. Στο τουρκικό μέρος, μια οριακή πλειοψηφία δύο τρίτων ψήφισε υπέρ του σχεδίου. Περίπου 150.000 άτομα είχαν δικαίωμα ψήφου.

Η πλειοψηφία και στα δύο μέρη της χώρας θα ήταν απαραίτητη για την εφαρμογή του σχεδίου. Με την αποτυχία της ψηφοφορίας, το δίκαιο της ΕΕ εφαρμόζεται μόνο στο ελληνικό τμήμα της Κύπρου. Αυτό οδήγησε σε σημαντικές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για το τουρκικό τμήμα του νησιού.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται και πάλι κίνηση στις τεταμένες σχέσεις των δύο μερών του νησιού. Στις αρχές του 2008, η κατάρριψη του οδοφράγματος Lokmaci – σύμβολο διαχωρισμού από το 1967 – ήταν ένδειξη καλής θέλησης από την τουρκική πλευρά. Λίγο αργότερα, η ελληνική πλευρά αφαίρεσε επίσης το οδόφραγμα.

Τον Μάρτιο του 2008, οι ηγέτες της ελληνόφωνης και τουρκόφωνης κοινότητας συμφώνησαν να διαπραγματευτούν την επανένωση των δύο τμημάτων του νησιού.

Το νησί έχει μήκος 96 χλμ στο φαρδύτερο σημείο του από βορρά προς νότο και 224 χλμ στο μεγαλύτερο σημείο του από ανατολή προς δύση. Η Κύπρος έχει συνολικά περίπου 1.045.000 κατοίκους: περίπου 780.000 στο ελληνικό τμήμα και περίπου 265.000 στο τουρκικό. Από αυτούς, περίπου το 80% είναι Ελληνοκύπριοι και το 18% Τουρκοκύπριοι και το 2% άλλοι, όπως Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Άγγλοι.

Οι θεοί του Ολύμπου

 ημίθεοι