Poseidongras, ook wel Neptunusgras genoemd, is uniek omdat het uitsluitend in het Middellandse Zeegebied groeit. Middellandse Zeebewoners noemen Neptunusgras liefkozend de "groene longen" of "regenwouden" van de zee.

Waar Posidonia-gras groeit, is het water turquoise en kristalhelder. Het biedt ook een beschermende leefomgeving voor veel dieren. Het produceert niet alleen zuurstof, maar dient ook als kraamkamer voor onder andere veel vissen.

De grootste en oudste afzetting ligt tussen de Balearen Ibiza en Formentera. De "onderwaterweide" is 8 km lang en meer dan 100.000 jaar oud. UNESCO heeft het in 1999 uitgeroepen tot Werelderfgoed.

Vervuiling, scheepvaart en opwarming van de aarde brengen het Neptunusgras in gevaar. Als het afsterft, raakt het ecosysteem uit balans.

Waarom wordt niet al het zeewier van de stranden verwijderd?
Het posidoniagras blijft op het strand liggen, waar afgeworpen fragmenten heuveltjes vormen. Deze resten verzachten de golven en zorgen ervoor dat het strand intact blijft.

Het aangespoelde zeewier wordt doelbewust op stranden afgezet om het zand te stabiliseren. Milieuorganisaties pleiten voor een algeheel verbod op het verwijderen van Posidonia van mediterrane stranden. Ze benadrukken dat de afzetting een natuurlijk proces is dat bijdraagt ​​aan de kustbescherming en biodiversiteit.

Denk alsjeblieft niet dat het algen zijn. Het is Poseidongras, dat je strand levend houdt.