Sharjah is het derde grootste emiraat in de Arabische Golf.

Het heeft aanzienlijk meer aardgas dan oliereserves. De heersende familie van Sharjah heet al Qasimi. Het hele noorden werd ooit geregeerd door de Al Qasimi-stam. Aan het einde van de 18e eeuw deelden vier broers de heerschappij, wat later resulteerde in twee emiraten: Ras Al Khaimah en Sharjah.

Het emiraat Sharjah omvat drie exclaves aan de kust van de Indische Oceaan: Dibba, Khor Fakkan en Dhor Kalba. Dit maakt Sharjah het enige emiraat met havens aan de Perzische Golf en de Golf van Oman. Ten tijde van de Trucial Coast was Sharjah het militaire centrum van de Britten; de eerste luchthaven op het Arabisch schiereiland werd hier in de jaren dertig gebouwd. Sharjah was tot het midden van de jaren vijftig de belangrijkste van de Verenigde Arabische Emiraten, maar kon de groei van Abu Dhabi en Dubai niet bijhouden vanwege de relatief kleine oliereserves. De eerste hotels werden gebouwd in de jaren 30. Na de invoering van het alcoholverbod in 20 daalde het aantal gasten even, maar herstelde zich na de Koeweit-crisis in 1950 weer.

Sharjah is het meest conservatieve emiraat omdat er zelfs voor buitenlanders een streng alcoholverbod is. In 1998 werd Sharjah door UNESCO aangewezen als culturele hoofdstad van de Arabische wereld. De stad staat bekend om de Blauwe Souk, de vele musea en de prachtige gebouwen die moderne architectuur en Arabische traditie vakkundig combineren. Lange prachtige lanen aan de oevers van de Perzische Golf en kunstmatig aangelegde binnenmeren nodigen uit tot wandelen. Lange zandstranden, de toeristische ontwikkeling van de stad en de uitbreiding van de Emirates Highway maken Sharjah tot een geweldige vakantie- en excursiebestemming die met de auto in 30 minuten vanaf Dubai te bereiken is.