Pożądany w czasach starożytnych

Korfu to najbardziej wysunięta na zachód część Grecji i najbardziej wysunięta na północ ze wszystkich Wysp Jońskich. Wyspa położona jest w pobliżu albańskiego lądu, od którego dzieli ją jedynie wąska cieśnina (ok. 2 mile morskie w najwęższym miejscu). Ponadto Korfu to punkt Grecji najbliższy Włochom. Z 590 kilometrami kwadratowymi jest drugą co do wielkości wyspą jońską po Kefalonii, ale ma największą gęstość zaludnienia z ok. 100.000 XNUMX mieszkańców.

Wyspa ma kształt sierpa i ma długość 62 km. Najszersza część to około 25 km na północy, gdzie wyspa jest bardzo górzysta. Najwyższym szczytem jest Pantokrator o wysokości 906 m. Na południu góry spłaszczają się. Przed wyspą znajdują się małe wysepki i skały, wokół których splatają się legendy i mity. Najbardziej znane to prawdopodobnie mała wyspa Pontikonissi (Wyspa Myszy) i wyspa klasztorna Vlacherna. Popularny
Celami wycieczek są wyspy Paxos i Antipaxos, 8 mil morskich na południe od Korfu oraz wyspy Diapontic na północny zachód od Korfu (Othoni, Erikousa i Mathraki), które nie są zbyt dobrze rozwinięte dla turystów.

Wyspa jest bogata w przyrodę, kulturę i ciekawe dowody historyczne. Ze względu na ważne gospodarczo i strategicznie położenie był pożądany i kontestowany już w starożytności. Był oblegany przez liczne ludy i rządzony przez Wenecjan, Francuzów i Anglików. Tak więc Korfu zawsze było narażone na wpływy zachodnie, nawet bardziej niż reszta Grecji, która mieszała się z tradycjami helleńskimi. W ten sposób rozwinęła się bardzo niezależna i wielowarstwowa kultura i sposób życia.