Kerkyra - Koryfo - Wyspa Feaków - Eptanissia

Nazwa „Kerkyra” pochodzi z mitologii greckiej, a historia mówi, co następuje: Posejdon był kiedyś tak zaślepiony pięknem nimfy Korkyra (dialekt dorycki oznaczający Kerkyrę), że porwał ją i zabrał na wyspę. Z tego związku narodził się „Phäakas”, protoplasta Phäaks.

W „Odysei” Homer donosi o Phäakeninsel, na którym Odyseusz wylądował po zniszczeniu jego tratwy i zakłada się, że był to Korfu.

W okresie bizantyjskim wyspa nosiła nazwę „Koryfo”, od dwóch szczytów jej akropolu. Odnosi się to do starej twierdzy, którą mieszkańcy zbudowali w celu ochrony przed najazdami.

„Eptanissia” to to, co Grecy nazywają razem wszystkie Wyspy Jońskie, co tłumaczy się jako „siedem wysp”. Oznacza to Korfu, Paxos (z Antipaxos), Lefkadę, Itaki, Kefalonię, Zakinthos i Kirthira (położone na południowo-wschodnim krańcu Peloponezu).

„Corfu” to nazwa łacińska z tego czasu. Pod tą nazwą magiczna wyspa stała się znana jako cel podróży dla wczasowiczów z całego świata.

Morze Jońskie
Hera już dość często była zdradzana, a teraz Zeus, jej mąż i najwyższy bóg Olimpu, nie wahał się związać z jedną z jej kapłanek o imieniu „Io”.

Aby uchronić ją przed zazdrością Hery, Zeus szybko przemienił swojego kochanka w białą krowę. Ale właśnie tej krowy Hera podstępnie życzyła sobie jako prezentu od Zeusa, a stuokiemu Argusowi polecono już opiekować się zwierzęciem.

Jednak Hermes pomógł niewiernemu mężowi porwać Io. Rozgniewana Hera następnie wysłała jej konia, aby doprowadził ją do szaleństwa. Io uciekł do morza i spoczął dopiero w Egipcie. I stąd nazwa Morza Jońskiego.