Kreta jest największą z greckich wysp i piątą co do wielkości na Morzu Śródziemnym po Cyprze, Sycylii, Sardynii i Korsyce. Ma od 12 do 60 km szerokości, 260 km długości i zajmuje powierzchnię 8.259 500.000 km², na której mieszka około 35 1.046 ludzi. Położona na XNUMX stopniach szerokości geograficznej północnej Kreta jest bardziej wysunięta na południe niż Tunis. Długość wybrzeża wynosi XNUMX km.

Wyspa jest zbudowana z wapienia i jest zdominowana przez duże góry. „Białe góry” na zachodzie sięgają 2.452 m, góry Ida na środkowej Krecie 2.456 m, góry Dikti na wschodzie 2.148 m. Góry poprzecinane są licznymi głębokimi wąwozami, z których najbardziej znanym jest 18 km długi wąwóz Samaria. Łączy wysoką na 1.150 m równinę Omalos z południowym wybrzeżem.

Na Krecie, wyspie o wielu kontrastach, ślady czterech tysięcy lat przeszłości przeplatają się z nowoczesnymi betonowymi budynkami szkieletowymi, a małe wioski nietknięte przez turystykę leżą obok nowoczesnych ośrodków turystycznych.

Jej mieszkańcy są tak samo sprzeczni jak krajobraz Krety. Są to rolnicy, którzy do dziś pływają w morzu, pasterze, którzy zostali hotelarzami lub robotnicy rolni, którzy stali się mieszkańcami miast. Łączy ich jednak to, że są hojni i otwarci na wszelką turystykę i oczywiście na gości swojej ojczyzny, że trzymają się starych tradycji i mają ogromną gościnność.

Wbrew powszechnemu przekonaniu panującemu na naszych szerokościach geograficznych, wyspa żyje nie tylko z turystyki, ale także z rolnictwa oraz hodowli owiec i kóz. Żyzne równiny między górami lub w rejonie przybrzeżnym są intensywnie wykorzystywane rolniczo. Otwarte dobudówki przeplatają się ze szklarniami i sadami z rozległymi polami warzywnymi. Świeża zieleń winorośli lśni na płaskich zboczach, a drzewa oliwne lśnią wszędzie.

Wysokie góry pokryte są do wiosny śniegiem i stanowią wspaniały kontrast z błękitnym morzem i kwitnącą przyrodą. Opady deszczu są obfite, ale bardzo rzadkie, a słońce świeci nawet 300 dni w roku.