Meksyk jest poprzecinany dużymi pasmami górskimi Sierra. Pomiędzy nimi znajdują się doliny i wysokie płaskowyże. Prawie dwie trzecie kraju składa się z tych płaskowyżów, które mają od 1.000 m do 2.400 m wysokości. Zachodnia Sierra Madre stanowi granicę do Pacyfiku, wschodnia Sierra Madre do Zatoki Meksykańskiej. Oba pasma górskie mają 1.200 km długości. Geograficzne centrum Meksyku, Mesa Central (centralny płaskowyż), to pasmo górskie pochodzenia wulkanicznego. Rozciąga się w kierunku wschód-zachód. Obejmuje najwyższe góry w Meksyku: Pico de Orizaba 5.639 m, Popocatepetl 5.452 m oraz Ixtacchiuatl 5.286 m. Granicą Pacyfiku na południu jest Sierra Madre del Sur. Wzdłuż
Sierra de Chiapas graniczy z Gwatemalą. Jedynie półwysep Jukatan to równina bez znaczących wzniesień.

Obszary nizinne i nizinne występują tylko w regionach przybrzeżnych. Na wschodzie, dokładnie tam, gdzie jesteś, znajdują się bagna i aluwialne tereny, pasy lagun i częściowo również dżungla w płaskim pasie przybrzeżnym.

Duży obszar pustyni obejmuje północny Meksyk, głównie stan Chihuahua. Największe przyległe obszary pustynne znajdują się w stanach Sonora i Baja California.

Naturalna dystrybucja wody w Meksyku jest bardzo niezrównoważona. Zwłaszcza na północy rzeki wpływające do Pacyfiku mogą być używane tylko w regionach przybrzeżnych. Nie docierają do rozległej pustyni na północy. Nawet w środkowym Meksyku jest niewiele rzek, które są ekonomicznie opłacalne. Z drugiej strony, południowy region zatoki z systemem rzecznym Grijalva i Us umacinta jest zalany wodą. Te dwie rzeki dostarczają do Zatoki 28% całkowitej objętości wody w Meksyku. Jednak te dwie rzeki nie nadają się również jako szlaki komunikacyjne i transportowe. Chociaż Rio Bravo (rzeka graniczna ze Stanami Zjednoczonymi, którą gringos nazywają Rio Grande) jest bardzo długa i ma 2.800 km, prawie wcale nie niesie wody (jedynie 1,5% całkowitej objętości wody).

Źródło: Karl-Wilhelm Berge i Angelika Erdmann: Reise-Handbuch Mexico. Dormagen 1994.