Δημοφιλείς σταγόνες στην Κέρκυρα

Αν και το κλίμα και οι εδαφικές συνθήκες δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκές για μεγάλες παραγωγές, στην αρχαιότητα η Κέρκυρα ήταν μια πρώτης τάξεως αμπελουργική περιοχή. Σε πολλά νομίσματα απεικονίζονται αμπέλια, κλήματα, κύπελλα κρασιού και εικόνες του Βάκχου, του θεού του κρασιού. Σύμφωνα με βενετικά έγγραφα του 16ου αιώνα, ο φόρος του κρασιού ήταν η σημαντικότερη πηγή εισοδήματος. Ωστόσο, αφού οι Ενετοί κατέστησαν υποχρεωτική την ελαιοκαλλιέργεια, η αμπελοκαλλιέργεια μειώθηκε σταθερά και πλέον αντιπροσωπεύει μόνο το 7% της γεωργικής έκτασης. Παρόλα αυτά, οι Κερκυραίοι πίνουν πολύ κρασί, προτιμώντας συνήθως το σπιτικό.

Οι ξηρές πλαγιές όπως στους Πάγους, στους Λιαπάδες, στους Σιναράδες ή στην Πεντάτη προσφέρουν τις καλύτερες εδαφολογικές συνθήκες. Εξίσου σημαντικές για ένα καλό κρασί είναι η ικανότητα και η εμπειρία του οινοποιού.

Κακοτρύγης (= δυσανάγνωστος): Η ποικιλία ονομάζεται έτσι επειδή τα σκληρά κοτσάνια δυσκολεύουν τη συγκομιδή. Τα σταφύλια παράγουν ένα λευκό κρασί με εκλεκτό άρωμα, συγκρίσιμο με ένα Riesling.

Μοσχάτο: Ένα πολύ πικάντικο λευκό κρασί φτιάχνεται από τα σταφύλια που καλλιεργούνται με εξαιρετική επιτυχία στην περιοχή Στρίνιλας στον Παντοκράτορα.

Πετροκόρινθος: Τα σταφύλια αυτά καλλιεργούνται αποκλειστικά στην περιοχή Μέσης (Σιναράδες-Καστελλάνοι-Κουραμάδες) και παράγουν ένα πολύ καλής ποιότητας ξηρό κόκκινο κρασί.

Σκοπελίτικο: Σταφύλια από την περιοχή Άνω Γκαρούνα, από την οποία παράγεται ένα κόκκινο κρασί.

Οι οινοποιοί αρέσκονται να προσθέτουν σε αυτές τις ποικιλίες τα ακόλουθα σταφύλια: Φραούλα (στην πραγματικότητα επιτραπέζιο σταφύλι), Ροζάκι, Μαρτζάβι, Φίντια, Κοκκινομούστίτσα, Αλεπούρα, Κοργιανίτης, Ξιπλέκο, Αρκάδινο, Αφιώνη, Ατζούμαστος και Πινπινιόλα.

Κατά την παραγγελία, οι ακόλουθες ελληνικές λέξεις είναι χρήσιμες: